Slepi kolosek…

Sećate se Beograda?

Zanimljiv, šaren i kosmopolitski grad, jedan od centara Jugoistočne Evrope, neravnomerni, promenljivi spoj orijentalnog i srednjeevropskog duha i arhitekture, grad otvoren svima, nasmejan i u bedi, ponosan i u smeću, veliki i kada ga stisnu saobraćajne gužve, beo i pod silnim grafitima i slojevima čađi na fasadama.

… na ušću dveju reka ispod Avale…

Sećate se grada u koji ste mogli da dovedete drugara iz Londona, iz onog vremena kada ste tamo bili na ludom letnjem raspustu, i da ga potpuno šokirate time da čak i stari prodavac jabuka na pijaci zna par reči engleskog?

Sećate se da ste mogli da prošetate sa veselom prijateljicom iz Liona, kojoj če ulični prodavci da se nasmeše, naklone i poljube nadlanicu, samo da bi čuli par reči na francuskom i uzvratili svojim izvežbanim, šmekerskim “Bonjour mademoiselle”?

Sećate se vremena u kom ste mogli sa kolegom iz Milana da šetate Kejom ili Adom, da on spuštajući sunčane naočare na pola nosa namerno zagleda devojke i šalje im poljupce uz neizostavno “Mamma mia!”, a one mu sa kikotom odmahuju zabacujući kosu?

Sećate se dana u kojima bi vaš prijatelj iz Njujorka, crnac atletske građe i košarkaške visine kog ste upoznali dok ste bili na onom “work&travel” programu, stajao sa vama na trafici da kupite žvake, a prodavačica pitala je l’ to onaj košarkaš sa televizije?

Sećate se… verovatno. Možda kao u nekakvom snu.

Sumrak nad Beogradom

Izgleda da samo to i preostaje u vremenu u kome taj Beograd, nakon više od dvadeset godina zatvaranja i samozatvaranja, mitinga i kontramitinga, razbijanja i krpljenja, bombardovanja i vajne obnove, postaje samo stvar sećanja i ponekog uzdaha.

Nakon što je Beograd ispraćao regrute ka ratištima Slovenije, Hrvatske i Bosne, što cvećem i pesmama, što lelekom i još jednim toplim čarapama, onima “za svaki slučaj”, počeo je da dočekuje mrtvačke sanduke, neke mračne, mrzovoljne “oslobodioce” natovarene tuđim stvarima i svojim zločinima i čitavu reku ljudi koji su ostavši bez svojih života i domova, pokušali da ih ponovo izgrade na beogradskom asfaltu. Taj isti Beograd je celu jednu armiju mladih ljudi, budućnost bez budućnosti ispratio preko Horgoša i Temišvara, da odu što dalje od tog ludila i jave se ponekad pismom, razglednicom, fotografijom ili krčećom telefonskom linijom, da im majke i očevi ne zaborave glas. U samo nekoliko godina, Beograd centar sveta, postao je Beograd, krčma kraj slepog koloseka, grad-zatvor, kavez ili bunker.

Demokratija se najbolje čuva tenkovima

Tek na mah, poneki izlet duhovitosti, vrcavosti i nade je navraćao da ga obiđe, pomalo oboji svetlim bojama i zguli naslage krvi i prašine, ali to više ipak nije bio onaj Beograd u kome ste postajali Beograđanin duhom, a ne adresom stanovanja. Studenti tih dana, još su ličili na onu avangardu martovskih protesta kod Terazijske česme, ali su i oni trošili svoje nade na izgleda pogrešnom mestu ovog svemira, u crnoj rupi koja pre ili kasnije proguta svako svetlo.

Beograd je svet… neki svet…

Dok je jedan grad umirao, na njemu i iz njega je narastao drugi, koji su podizali neki novi klinci, namrgođeni, ljuti i besni na sve, od svojih roditelja pa do predsednika Amerike, zbog praznih života koje su jedine mogli da nađu u nekada šarenom izlogu budućnosti. Umesto nade, gajili su bes, umesto smeha urlik, a umesto buketa cveća da u nedelju majci ukrasi središte stola, počeli su da nose lance, palice i kamenice, kao statusne simbole svoje pripadnosti ekstremističkim grupama koje su kao korov nicale na ruševinama snova, dečije igre i velikih želja.

Tako beznadežne, prosto ih je usisavao mutirani nacizam, zaogrnut felonom ili makar epitrahiljem i sa slikom svetog Save ili nekog ratnog zločinca na printu majce, po svojoj suštini tako stran ovom podneblju, po svojoj pijavičastoj sposobnosti da se hrani tuđom krvlju, tako jednostavan, tako banalan, tako lak.

Sve je lakše uz božiju pomoć

Jedna za drugom, pojavljivale su se grupacije, stvorene samo radi mržnje i laži, narasle na mržnji i mitomaniji – “Obraz”, “Naši”, “1389”, “Dveri”, “Nacionalni stroj”, “Srbska akcija”, razne navijačke grupe i ko zna koliko drugih, manjih, opskurnijih, agresivnijih, brutalnijih organizacija i grupa.

Wannabe nacisti

Nizale su se sumanute, potpuno poremećene akcije ovih “ekipa”. Od podrške osumnjičenim ratnim zločincima, poziva na rehabilitaciju saradnika okupatora iz II Svetskog rata, razbijanja po Beogradu zarad “odbrane” Kosova, agresije prema LGBT populaciji, pa do slavljenja Hitlerovog rođendana i pozivanja na “rasnu čistotu”, kao sitnog šarenog peska u ogromnoj bizarnoj mandali njihovih istupa, napada, sukoba i izliva besa.

Kroz sve to provejava neprestano nekakva “višnja” ideja o srpskom narodu kao posebnom, drugačijem, boljem od drugih, gde se varijeteti te samohvale menjaju. Ide se od isticanja verskih posebnosti kao nečega što srpske pravoslavce čini svakako drugačijim i boljim od ostalih vernika, pa do, ili pokraj, istorijski naizgled poražene, čudovišne teorije rase, krvi i tla.

I dok su preplitanja svih tih ego-tripova, zabluda i manipulacija česta, osvrnuću se na onaj najagresivniji i civilizacijski najzaostaliji i najštetniji pristup – rasistički.

Hajde da prvo vidimo šta je to uopšte “rasa”, u kontekstu ljudi, i na koji način možemo da definišemo rasizam, shodno tome.

Rasa je određeni sistem klasifikacije koji bi navodno trebalo da kategorizuje ljudska bića u veće i jasno razdvojene grupe, a prema anatomskoj, kulturnoj, etničkoj, geografskoj, istorijskoj, jezičkoj, verskoj ili društvenoj pripadnosti… ili po svima njima, zavisno od ugla posmatranja. Rasa se isprva koristila kao pre svega pokazatelj nacionalne pripadnosti, da bi od XVII stoleća počela da se koristi i za razlikovanje fizičkih karakteristika. Početkom XX stoleća ovim pojmom neki su pokušavali da obuhvate genetske različitosti ljudi, a prema fenotipu, što je dovelo i do brojnih, čudovišnih zloupotreba. Ne treba, nadam se, ni podsećati previše na rasisitičku ideologiju italijanskih fašista i nemačkih nacista, ali i na rasnu segregaciju u SAD, koja je službeno zabranjena tek pre nekih pola veka.

Američki rasisti

Međutim, i pored naziva i kakve-takve definicije, problem je u tome što je čitavo korišćenje ovog pojma kod ljudi besmisleno, stoga što u taksonomskom smislu nema nikakav značaj – svi ljudi pripadaju istoj vrsti, Homo sapiens, kao i istoj podvrsti, Homo sapiens sapiens, premda se svi ne ponašaju shodno tome, ali to je neka druga priča.

Dakle, što se nauke tiče, deljenje ljudskih bića na rase je obična besmislica. Jednostavno, smi smo deo iste, ljudske rase. Zato se u savremenom, civilizovanom svetu i podstiče odbacivanje ovog pogrešnog pojma u objašnjavanju različitosti među ljudima i insistira se na drugim pojmovima, koji su manje dvosmisleni ili sa manje mogućnosti zloupotrebe. Tako se danas češće koriste pojmovi “populacija”, “narod”, “etnička skupina” ili “etnička zajednica”, sve u zavisnosti od željenog konteksta, a da bi se najpre iskazala geografska i kulturološka pripadnost nekoj sredini ili običajima. Naravno, ni to ne znači da su zloupotrebe i eufemizacije isključene, ali su barem manje banalne, možda i manje brutalne.

Belac, crnac, azijat, eskim, indijanac?

Najjednostavnije, prosto biološki gledano, svi ljudi mogu da se međusobno seksualno spajaju i stvaraju polno sposobno, zdravo potomstvo, kao još jedan dokaz toga da smo svi deo iste, ljudske rase, gde određene fizičke razlike među nekim grupacijama nisu predodređujuće, u pozitivnom ili negativnom smislu za bilo koju zajedničku osobinu cele vrste.

Rasizam se pak obično posmatra kao određena izražena viđenja, običaji i aktivnosti koji odražavaju uverenje da je ljudska vrsta podeljena u te hipotetičke strogo razdvojene biološke grupe koje se nazivaju “rase”, te da pripadnici određene rase dele zajedničke osobine, koje tu grupu čine nepoželjnijom, poželjnijom, inferiornom ili superiornom. To je ona pristojnija, sterilnija definicija. Ima nas koji bismo jednostavno rekli da je rasizam čista umobolnost.

Naravno, s obzirom na to da je sam pojam “rase” sasvim besmislen kada se radi o ljudima, besmislen je i rasizam sam po sebi, što svejedno ne sprečava određene grupacije da ga promovišu i agresivno podstiču. U svakom slučaju, akademska, naučna javnost nema samo jednu, potpuno jasnu definiciju rasizma ili toga šta predstavlja diskriminaciju prema rasnom modelu, iako se u najvećem broju slažu da je svakako u pitanju ponašanje zasnovano na stereotipima, lošim polaznim osnovama i pukom, prilično tragičnom neznanju. I to je ponovo onaj blaži opis…

U tom kontekstu dolazimo i do rasizma u Srbiji, zasnovanog na idejama supremacije “bele rase”, hrišćana i to naročito pravoslavnih, ali i preciznije, supremaciji Slovena, naročito Srba pravoslavne vere nad ostalima.

U prilog tome ide i poslednji slučaj, kada je jedna od otvoreno klero-nacističkih organizacija, takozvana “Srbska akcija – podvig i borba”, po našem i vašem Beogradu lepila plakate koji veličaju ratnog zločinca i saradnika okupatora, Dimitrija Ljotića, kao i plakate koji govore u prilog “rasnom nemešanju”.

Izdajnici kao idoli – Milan Nedić i Dimitrije Ljotić

Na plakatu koji poziva na rasnu čistotu, pomenuta organizacija je stavila fotografije jedne belačke i jedne crnačke porodice, iznad kojih je ćirilični natpis “sačuvaj svoj identitet”, a ispod je poruka “rasno mešanje je zločin”, kao i “100% identitet, 0% mržnja” uz logo ove ekstremističke organizacije, poznate po skraćenici “SA”, kao bliskoj aluziji na nekada zloglasne nacističke SA-odrede.

Dole biologija, živele predrasude!

Pitanje je kako u istu misaonu celinu uklopiti stav da je rasno mešanje zločin i to da oni zapravo propagiraju 0% mržnje, znajući pri tome da niti rase postoje, niti je mešanje Homo sapiens sapiensa između sebe ma kakav zločin prema prirodi.

Opet, ako je nešto za nekoga zločin, taj zločin podrazumeva i kaznu, zar ne?

Kakvu kaznu?

Za takav odgovor treba malo bolje pogledati kakve poruke šalje ova organizacija, čiju sumanutu ideologiju ću obraditi podrobno u jednom od narednih postova.

Na njihovom sajtu, nalazi se prava galerija pojmova i slika, koje pokazuju do koje mere su opsednuti iluzijama o posebnosti Srba kao naroda, pravoslavlja kao veroispovesti i ruženja fasada besmislenim, para-nacističkim grafitima, kao dopunske štetočinske aktivnosti, dabome pod maskama i sa zamagljenim licima na fotografijama, verovatno kao odraz tako često potezane časti, iskrenosti i hrabrosti.

Hrabrost od koje trnu zubi

Naravno, tu je i besprizorno sakaćenje gramatike srpskog jezika, počevši od samog naziva organizacije sa već uobičajenim nakaznim izbegavanjem jednačenja po zvučnosti (“srbski” umesto ”srpski”), preko nabacanih polu-arhaizama (sopstvo, obezduhovljenost, satrudnici, ohristovljenost), sve do danas tako popularnog pisanja velikim slovom svakog verskog pojma. Radikalni vernici i patološki nacionalisti tako uvode jedan sasvim novi, krajnje nakaradni gramatički “princip”, koji preti da potpuno obezvredi kvalitet srpskog jezika kao jednog od pravopisno naprednijih svetskih jezika. Ta štetna navika, koju su određeni kvazi-intelektualci započeli pre skoro dvadeset godina, danas se već potpuno primila među neobrazovanim, zatucanim i primitivnim članovima ovakvih ekstremističkih organizacija.

Od mora napisa na sajtu, najagresivniji nacistički ton daju takozvane “Ideološke osnove Srbske akcije”, detaljni opis “konzervativne revolucije” za koju se zalažu, a koja bi društvo trebala da vrati u srednjevekovnu tamu versko-nacionalnog fanatizma sa elementima nekakve pravoslavne, svetosavske krstaške borbe i oslanjanjem na dužnosti prema, redom posmatrano, bogu, sebi samom i prema bližnjima, koji su dabome takvi samo u slučaju “rasne čistote”.

Neoprezne čitaoce upozoravam da je moguće da će im biti potrebno neko prirodno ili farmaceutsko sredstvo za smirenje ili otklanjanje mučnine, pred mračnjaštvom, zlom i nakaradnosti koje ovi klero-nacisti promovišu, zastupaju i priželjkuju svima nama, bilo kao pripadnicima, bilo kao otpadnicima od idealizovanog srpskog naroda.

Kroz ceo taj kilometarski pamflet, napadaju čitaoce tezama o obnovi pravoslavlja kod Srba, potrebi za ekstremnom ksenofobijom i uz izuzetno bitna pitanja – ko smo, ko nas je i zbog čega stvorio i kuda to idemo?

Deluje jednostavno, zar ne?

Ko smo? Ljudi, Homo sapiens sapiensi, državljani Republike Srbije, muškarci i žene, lekari, đaci, inženjeri, studenti. čistači, kuvari, vozači, slikari, pekari, pravnici, prodavci, prosjaci, fudbaleri, vojnici, električari, psiholozi, muzičari, ulični zabavljači.

Ko nas je i zbog čega stvorio? Naši roditelji, naše mame i tate, nadam se iz sopstvene ljubavi i želje za stvaranjem porodice, mada prihvatam da su neki nastali i donekle slučajno, u naletu strasti, bez mnogo planiranja.

Kuda to idemo? Tamo gde moramo i ređe, tamo gde želimo. Neko ide napred, neko ide unazad, neko ka budućnosti, neko ka prošlosti, neko ka istinama i znanju, neko ka dogmama i neznanju.

Znam, lako je nama to da kažemo, jer je očigledno. Njima nije tako lako…

Pozivajući se na učenja Nikolaja Velimirovića, osvedočenog antisemite, neprijatelja kulture, civilizacije i higijene, ali i Dimitrija Ljotića, jednog od najmonstruoznijih saradnika nacističkih okupatora naše zemlje u II Svetskom ratu, neimenovani autori ovih ideoloških smernica, šire mržnju, neznanje, zatucanost, šovinizam, ksenofobiju, zastrašivanje i nacizam najgore vrste.

Nikolaj Velimirović tokom povlačenja sa četnicima, ljotićevcima i ostalim saradnicima nacista, april 1945. godine (po verziji SPC, tada je bio zatočen u Dahauu)

Ljotićevci sprovode Rome na streljanje

Patrijarh Gavrilo Dožić obilazi Srpski dobrovoljački SS korpus 1945. godine (po verziji SPC, tada je bio zatočen u Dahauu)

Da, neimenovani.

Red po red, ispisuju nekakvu herojsku priču o hrabrosti, požrtvovanosti, vrlinama, moralu i poštenju, a nemaju petlje čak ni da se potpišu, da se prikažu, da kažu ko su.

Licemerje? Ne, nego uobičajeni “modus operandi” svih tih sitnih fašista i nacista, hrabrih u brlozima u kojima se sastaju da razmenjuju otrovne ideje i sanjaju svoj “weltraum”, a patetično povučenih i skrivenih iza mutnih slika i pseudonima na mestu svog najvećeg i najizraženijeg aktivizma, Internetu.

No, sve i da je to donekle nevažno, hajde da vidimo šta je put koji nude “srbski” akcijaši, a šta je stvarnost. Da vidimo šta je to što kvalitativno odvaja njihove idiotske ideje od biološke i ljudske realnosti.

Ako se zatvorite u jednu relativno malu grupu, zabranite ovako ili onako mešanja, vrlo brzo ćete doći u situaciju da će doći do neminovnog mešanja srodnika. Kada dođe do toga, sledeća neminovnost su genetski poremećaji, poput onih koji su već istorijski poznati kod npr. kraljevskih porodica, u nekim izolovanim sredinama i zabačenim ostrvima ili onih koji su nedavno zapretili Islandu. Sa jedne strane, “rasna čistoća” će biti sačuvana apsolutno stoprocentno, dok će sa druge strane, genetski poremećaji nastali kao posledica mešanja srodnika u potpunosti degradirati tu “rasu” do nivoa fizički i mentalno zaostale zajednice.

Rasna čistota, postignuta “inbreeding”-om i rasna nečistoća postignuta ljubavlju bez rasnih predrasuda

Rećićete možda da onima koji su tako zatucani to i treba da sleduje?

Ne mogu se više složiti, uz ogradu da to mora da bude njihova svesna odluka, a ne prisila koja će se odnositi na sve deklarisane pripadnike jednog naroda. Ako ova ekipica želi da polno opšti sa svojim majkama, sestrama, tetkama ili ćerkama da bi očuvala “čistoću gena”, neka slobodno izvoli, što dalje od nas ostalih. Ionako su, po idejama koje promovišu, slepi kolosek evolucije, mrtva tačka razvoja i tamnija strana sposobnosti racionalnog razmišljanja.

Ako žele da im i neko od sveštenika SPC pri tome “tercira”, sve sa svetosavskom himnom pevanom nad rodoskrvnom posteljom, više su nego dobrodošli. Sadašnji zakoni države i običaji naroda su ionako strožiji od crkvenih zakona po tom pitanju, a kada ovi čistunci istroše bračne partnere sa kojima nisu u direktnom srodstvu, moraće i zakone da menjaju da bi ih prilagodili svom neminovnom incestu.

Deca od dva brata, sestre, brata i sestre stoje u četvrtom stepenu krvnog srodstva u pobočnoj liniji, i njima se po sadašnjim crkvenim zakonima zabranjuje brak. Peti stepen rodbinskog vezivanja, kao na primer ujak sa sestričinom, može u današnje vreme odobriti u posebnim slučajevima samo Sveti arhijerejski sinod. Ako pogledamo šta se sve danas u crkvi toleriše, ovo i ne deluje kao neka velika zvrčka, zar ne? Ipak, moram da primetim da ovakvih slučajeva u narodu gotovo sigurno prosto i nema, jer je takozvano običajno pravo tu mnogo strožije. Šesti i sedmi stepen krvnog srodstva u pobočnoj liniji, opet što se crkve tiče, može uz molbu da odobri nadležni arhijerej, tj. vladika. Kako je crkva postala finansijska institucija par excellence, nema prepreke da se za određenu sumu izda svojevrsna pravoslavna indulgencija, poput one urbane legende u kojoj sveštenik na posnoj slavi zatiče pečeno prase, prekrsti preko njega i kaže, “Sada si posno!”

Dakle, uz malo finansijsko-patriotske stimulacije, ovim ljubiteljima rodoskrnavljenja, put za pervertiranje prirode je široko otvoren. Bar nas iskustvo tome uči.

Treba reći da je još 2005. godine, u vreme vlade Vojislava Koštunice i ministrovanja njegovog kadra, Zorana Stojkovića na mestu ministra pravde, incest prestao da bude krivično delo kod punoletnih osoba, kojima je samo zabranjeno stupanje u brak. Simpatična slučajnost, zar ne?

Ma, kad zamalo izbaciše Teoriju evolucije iz udžbenika biologije, šta ima da se oko incesta diže frka…

Heh… a vi kao niste gledali mamu dok se kupa? Niste… a… ovaj…

Dakle, scenografija za bolesni plan genetskog unazađivanja je gotovo spremna. Da nisu sledbenici neprijatelja kulture, nauke i civilizacije Velimirovića, možda bi mogli da se donekle zaštite od srodničkih veza mobilnom aplikacijom kakva je zaživela na Islandu, ostrvu ugroženom upravo od mogućnosti takvih veza. Naime, Islanđani sada jednom jednostavnom mobilnom aplikacijom mogu da provere da li je osoba koja ih emotivno privlači istovremeno i njihov srodnik i tako izbegnu moguće genetske loše posledice. “Srbskim” junošama to očigledno niti je problem, niti prepreka. Važno je da tapije na istoriju, teritorije i krv ostanu u porodici… bukvalno.

Sa druge strane, imamo more mogućnosti koje mogu samo da pospeše bogatstvo “genetskog bazena”, čemu nas i istorija, ali i stvarnost uče.

Genetska raznovrsnost je sjajan biološki mehanizam za napredak jedne vrste, dobijanje otpornijih, zdravijih, sposobnijih jedinki. Usudio bih se da kažem, možda i lepših, iako ostavljam potpuno slobodu lične procene šta je lepo a šta ne.

Da ne bih nepotrebno detaljno objašnjavao zašto je mešanje ne samo dobro, već i poželjno, pozvaću se na naučni metod – opit i njegove rezultate, odnosno na čistu empiriju.

Pa evo, mešanje naroda kod vrste Homo sapiens sapiens, daje upravo ovakve rezultate, čija imena dole imate prilike da vidite, uz u Srbiji poznatu Ivon Jafali, na primer, ili pak tokom devedesetih popularnu pevačicu i plesačicu Gloriju Sangare. Guglanje za slikama i dostignućima, kao i razmišljanje o narodima koji su jedni drugima “smrtni neprijatelji” ili o suprotnostima koje se privlače, ostavljam vama samima. Samo ću dodati da sam i sam ponosni mešanac, sa srpskim, ruskim, grčkim, turskim i mongolskim poreklom, a za koje do sada znam, uz ko zna koliko drugih uticaja, koji su me učinili tako dragoceno posebnim i svojim.

Zbog sebe i svih koje poznajete i volite, ne dozvolite da primitivci nadalje ruže naš lepi grad svojim bolesnim, tragično bolesnim porukama…

• Stejsi Daš (Stacey Dash), američka glumica afričko-američkog, barabadoskog, meksičkog i actečkog porekla;

• Erta Kit (Eartha Kitt), američka pevačica i glumica afričko-američkog, nemačkog i čiroki-indijanskog porekla;

• Elsa Pataki (Elsa Pataky), španska manekenka, glumica i filmski producent španskog, mađarskog i rumunskog porekla;

• Glorija Rojben (Gloria Reuben), kanadska pevačica i glumica belačkog (kanadskog) i jamajčanskog porekla;

• Astrid Berže-Frisbi (Àstrid Bergès-Frisbey), francusko-španska glumica i manekenka, francusko-američkog (akađanskog) i katalonskog porekla;

• Greg Luganis (Greg Louganis), američki olimpijac, samoanskog i švedskog porekla, odgajan u grčko-američkoj porodici;

• Kristi Tarlington (Christy Turlington), američka manekenka, el-salvadorskog i italijanskog porekla;

• Dejvid Blejn (David Blaine), američki iluzionista, portorikanskog i rusko-jevrejskog porekla;

• Džil Henesi (Jill Hennessy), kanadska glumica i muzičarka, irskog, francuskog, švedskog, italijanskog, ukrajinskog i austrijskog porekla;

• Šer (Cher), američka pevačica i glumica, jermenskog, irskog, engleskog, nemačkog i čiroki-indijanskog porekla;

• Met LeBlank (Matt LeBlanc), američki glumac, italijanskog, irskog, engleskog, holandskog i francuskog porekla;

• Dilšad Vadsarija (Dilshad Vadsaria), američka glumica, portugalskog i indijskog porekla;

• Sandra MekKoj (Sandra McCoy), američka glumica i plesačica, filipinskog i irskog porekla;

• Fransoaz Jip (Françoise Yip), kanadska glumica, kineskog i francusko-kanadskog (kvebečkog) porekla;

• Mihaela Konlin (Michaela Conlin), američka glumica, kineskog i irskog porekla;

• Adrijana Lima (Adriana Lima), brazilska manekenka i glumica, afričko-brazilskog, portugalskog, francuskog, švajcarskog i indijskog porekla;

• Tia Karere (Tia Carrere), američka glumica, manekenka i pevačica, kineskog, španskog i filipinskog porekla;

• Džimi Hendriks (Jimi Hendrix), američki muzičar, afričko-američkog, irskog i čiroki-indijanskog porekla;

• Lindzi Prajs (Lindsay Price), američka glumica i pevačica, korejskog, nemačkog i irskog porekla;

• Devon Aoki (Devon Aoki), američka manekenka i glumica, japanskog, nemačkog i engleskog porekla;

• Ventvort Miler (Wentworth MIller), engleski glumac, maneken, scenarista i producent, afričko-američkog, jamajčanskog, engleskog, nemačkog, jevrejskog, čiroki-indijanskog, ruskog, francuskog, nizozemskog, libanskog i sirijskog porekla;

• Bendžamin Bret (Benjamin Bratt), američki glumac, nemačkog, engleskog i kvečva-indijanskog porekla;

• Rona Mitra (Rhona Mitra), engleska glumica, manekenka i pevačica, bengalsko-indijskog, engleskog i irskog porekla;

• Džesika Bil (Jessica Biel), američka glumica, manekenka i pevačica, nemačkog, francuskog, engleskog i čoktau-indijanskog porekla;

• Džoni Dep (Johnny Depp), američki glumac, producent i muzičar, nemačkog, irskog i čiroki-indijanskog porekla;

• Teri Hačer (Teri Hatcher), američka glumica, spisateljica i voditeljka, velškog, čoktau-indijanskog, sirijskog, nemačkog i irskog porekla;

• Džejmi-Lin Sigler (Jammie-Lynn Sigler), američka glumica i pevačica, grčkog, rumunskog, jevrejskog i kubanskog porekla;

• Tajson Bekford (Tyson Beckford), američki maneken i glumac, afričko-jamajčanskog, afričko-panamskog i kineskog porekla;

• Brus Li (Bruce Lee), kinesko-američki majstor borilačkih veština, glumac i producent, kineskog i nemačkog porekla;

• Rakel Velč (Raquel Welch), američka glumica i seks simbol, bolivijskog, engleskog i irskog porekla;

• Salma Hajek (Salma Hayek), meksičko-američka glumica, režiser i producent, meksičkog i libanskog porekla;

• Tejlor Lautner (Taylor Lautner), američki glumac, maneken i majstor borilačkih veština, nemačkog, francuskog, nizozemskog, otava-indijanskog i potavatomi-indijanskog porekla;

• Barak Obama (Barack Obama), predsednik SAD, engleskog, škotskog, irskog, nemačkog, kenijskog i švajcarskog porekla;

• Deniz Ričards (Denise Richards), američka glumica i manekenka, velškog, francuskog i nemačkog porekla;

• Karizma Karpenter (Charisma Carpenter), američka glumica, škotskog, francuskog, nemačkog, irskog, španskog i čiroki-indijanskog porekla;

• Eliza Dušku (Eliza Dushku), američka glumica, albanskog, danskog i engleskog porekla;

• Enrike Iglesijas (Enrique Iglesias), španski muzičar, maneken i glumac, španskog i filipinskog porekla;

• Selena Gomez (Selena Gomez), američka pevačica i glumica, meksičkog i italijanskog porekla;

• Kameron Dijaz (Cameron Diaz), američka glumica i manekenka, kubanskog, španskog, engleskog, nemačkog i čiroki-indijanskog porekla;

• Lu Dajmond Filips (Lou Diamond Phillips), američki glumac i reditelj, škotskog, irskog, čiroki-indijanskog, filipinskog, španskog, kineskog, japanskog i havajskog porekla;

• Pola Abdul (Paula Abdul), američka muzičarka, plesačica i glumica, sirijskog, francusko-kanadskog (kvebečkog) i jevrejskog porekla;

• Rozario Doson (Rosario Dawson), američka glumica, pevačica i spisateljica, afričko-kubanskog, portorikanskog, apačko-indijanskog, seminole-indijanskog i irskog porekla;

• Mario Van Pibls (Mario Van Peebles), američki glumac i reditelj, afričko-američkog i nemačkog porekla;

• Leni Kravic (Lenny Kravitz), američki muzičar i glumac, ruskog, jevrejskog, bahamskog i afričko-američkog porekla;

• Liza Bone (Lisa Bonet), američka glumica, afričko-američkog i jevrejskog porekla;

• Ben Kingsli (Ben Kingsley), engleski glumac, engleskog i gudžarati-indijskog porekla;

• Olivija Mun (Olivia Munn), američka glumica, manekenka i spisateljica, kineskog, nemačkog i irskog porekla;

• Dvejn Džonson (Dwayne Johnson, “The Rock”), američki glumac i kečer, afričko-kanadskog i samoanskog porekla;

• Naomi Kempbel (Naomi Campbell), britanski supermodel, jamajčanskog i kineskog porekla;

• Vins Von (Vince Vaughn), američki glumac, scenarista i producent, engleskog, irskog, nemačkog, italijanskog i libanskog porekla;

• Vanesa Hadžens (Vanessa Hudgens), američka glumica i pevačica, filipinskog, kineskog, španskog, irskog i mešanog indijanskog porekla;

• Dženifer Bils (Jennifer Beals), američka glumica, irskog i afričko-američkog porekla;

• Kristina Agilera (Christina Aguilera), američka muzičarka, ekvadorskog i irskog porekla;

• Keli Hu (Kelly Hu), američka glumica i manekenka, kineskog, havajskog i engleskog porekla;

• Trejsi Bingam (Traci Bingham), američka glumica i manekenka, afričko-američkog, čiroki-indijanskog i italijanskog porekla;

• Rijana (Rihanna), barbadoska muzičarka, glumica i modna kreatorka, afričko-barbadoskog, afričko-gvajanskog i irskog porekla;

• Vanesa Vilijams (Vanessa Williams), američka pevačica, glumica i producent, afričko-američkog, velškog i mešanog indijanskog porekla;

• Tajger Vuds (Tiger Woods), američki profesionalni golfer, afričko-američkog, mešanog indijanskog, tajlandskog, kineskog i nizozemskog porekla;

• Nora Džouns (Norah Jones), američka muzičarka i glumica, bengalsko-indijskog i irskog porekla;

• Šakira (Shakira), kolumbijska muzičarka, plesačica i manekenka, kolumbijskog, libanskog, katalonskog, kastiljanskog i italijanskog porekla;

• Šenon Elizabet (Shannon Elizabeth), američka glumica, libanskog, engleskog, irskog, nemačkog i čiroki-indijanskog porekla;

• Džesika Alba (Jessica Alba), američka glumica i manekenka, mestičko-meksičkog, francuskog i danskog porekla;

• Niki Minaž (Nicky Minaj), američka muzičarka, indijskog i afričko-trinidađanskog porekla;

• Sara Pakston (Sara Paxton), američka glumica, manekenka i pevačica, engleskog, irskog, škotskog i meksičkog porekla;

• Bob Marli (Bob Marley), jamajčanski muzičar, jamajčanskog i engleskog porekla;

• Kejt Bekinsejl (Kate Beckinsale), engleska glumica, engleskog i burmanskog porekla;

• Kianu Rivs (Keanu Reeves), američko-kanadski glumac, engleskog, irskog, portugalskog, havajskog i kineskog porekla;

• Tandi Njutn (Thandie Newton), britanska glumica, britanskog i zimbabveanskog porekla;

• Vin Dizel (Vin Diesel), američki glumac, producent, reditelj i scenarista, afričko-američkog, dominikanskog, meksičkog, nemačkog, irskog i italijanskog porekla;

• Leona Luis (Leona Lewis), britanska pevačica i tekstopisac, velškog, irskog, sicilijanskog i afričko-gvajanskog porekla;

• Ališa Kiz (Alicia Keys), američka muzičarka i glumica, italijanskog, irskog i jamajčanskog porekla;

• Anđelina Džoli (Angelina Jolie), američka glumica, rediteljka i scenarista, slovačkog, irokesko-indijanskog, francusko-kanadskog (akađanskog), nizozemskog i nemačkog porekla;

• Stiv Džobs (Steve Jobs), američki preduzimač i izumitelj, sirijskog, švajcarskog i nemačkog porekla;

• Hali Beri (Halle Berry), američka glumica, afričko-američkog, engleskog i nemačkog porekla;

• Maraja Keri (Mariah Carey), američka muzičarka i glumica, venecuelanskog, afričko-američkog i irskog porekla;

• Nikol Šerzinger (Nicole Scherzinger), američka muzičarka, filipinskog, ruskog i havajskog porekla;

• En Hatavej (Anne Hathaway), američka glumica, irskog, francuskog, mešanog indijanskog i nemačkog porekla;

• Eva Grin (Eva Green), francuska glumica i manekenka, francuskog, švedskog i jevrejskog porekla;

• Karmen Elektra (Carmen Electra), američka glumica, plesačica, pevačica i starleta, irskog, nemačkog i čiroki-indijanskog porekla;

… i ne, ova lista nije ni približno konačna…